- Γιώργος-Παναγιώτης Καβούνης | Ζωγραφική Cocktail Party 2017-07-11T16:29:04+00:00
Γιώργος-Παναγιώτης Καβούνης | Ζωγραφική
- Βασίλης Μαθιουδάκης | Η ιστορία επαναλαμβάνεται σα τραγωδία | Φωτογραφία Cocktail Party 2017-05-20T05:12:54+00:00
Βασίλης Μαθιουδάκης | Η ιστορία επαναλαμβάνεται σα τραγωδία | Φωτογραφία
- Χρήστος Αλαβέρας | Εικαστικά δρώμενα + Globallization VS Global Dignity | video & ζωγραφική Cocktail Party 2017-04-10T20:01:28+00:00
Χρήστος Αλαβέρας | Εικαστικά δρώμενα + Globallization VS Global Dignity | video & ζωγραφική
- Αναστασία Δεληγιάννη | Φωτογραφία Cocktail Party 2017-03-25T12:15:37+00:00
Αναστασία Δεληγιάννη | Φωτογραφία
Μιχάλης Γκανάς, “Προσωπικό”
Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο.Επειδή σ´ αγάπησα και σ´ αγαπώ ακόμη κι ας μην είναι όπως παλιά, δε θα πει πως πέθανε η αγάπη, κουράστηκε ίσως, σαν καθετί που ανασαίνει.
Eve Merriam, “How To Eat A Poem”
Don't be polite. Bite in. Pick it up with your fingers and lick the juice that may run down your chin.
Γιάννης Πατίλης, “Τίτλοι τέλους”
Τίτλος: Ἑλλάς Παραγωγή: Ἱστορία Σενάριο: Ζαμπέλιος Κοραῆς Παπαρρηγόπουλος Κορδάτος Σκηνοθεσία (πολλοί): Τρικούπης Καποδίστριας Ἒλ Βενιζέλος Παπανδρέου & υἱοί Παίζουν: Καραϊσκάκης Σολωμός Θανάσης Διάκος Ζαχαριάδης Ἂρης Καρυωτάκης Μελίνα Μπουμπουλίνα Βουγιουκλάκη
Ο ίσκιος του ήλιου
Είναι μια λευκή γραμμή, όπου ανοίγω να γράψω κάτι. Επεκτείνεται διαρκώς, δεν προλαβαίνω. Φτάνω στο τέλος της σελίδας, εκείνη γυρίζει στην επόμενη. Κλείνω το πρώτο κεφάλαιο και ξέρω ότι θα συνεχίσει να υπάρχει.
500 γαλλικά φράγκα
Να σου πω Χρήστο; Ήθελα να ακολουθήσω το δρόμο μου, να ερωτευτώ, να γράψω μουσική, να φύγω. Καθόλου δε με ενδιέφερε το να πετύχω, δευτερεύουσες σκέψεις σε μια θέληση ακλόνητη. Το τραγούδι δεν έφθανε, ένα μελαχρινό αγόρι με φωνή καλή, έκανα φωνητική απ’ το σχολείο, στη χορωδία, στο ωδείο, σε τολμηρές συναυλίες μέσα στην αθωότητα.
Ανήμερα απών
Η Σοφία είπε πόσο τυχερός ήμουν, τουλάχιστον ζεις. Η αλήθεια είναι ότι είμαι ζωντανός, λίγο παραπάνω από το κανονικό και το συνηθισμένο. Είχα προσαρμοστεί να ανασαίνω βαριά στα δύο βήματα, σταματούσα για ένα τσιγάρο. Καθόμουν στο σπίτι, δεν έβγαινα έξω. Μικρές αποστάσεις ως το μπουκάλι, ένα τασάκι όλο βρισκόταν.
Θανάσης Τζούλης, ενσυνείδητη συναρμολόγηση
Ο Θανάσης Τζούλης ερευνώντας το ασυνείδητο, βασανίζεται διαρκώς από τις αμφιβολίες, γνωρίζει όμως πως ο ποιητής χρειάζεται να έχει συνείδηση της εποχής του. «Νομίζω πως η ποίηση δε θα το βάλει κάτω, δεν έχουμε άλλα υδραγωγεία για την ξηρασία και την ανέχεια».
Μελισσάνθη, όλα μένουν να ειπωθούν απ’ την αρχή
Η Μελισσάνθη, από τις πρώτες συλλογές, ξεχώρισε για την εκφραστικότητα και την υπαρξιακή αγωνία στο έργο της. Η ζωή και η τέχνη της ήταν μια γνήσια λυρική εξομολόγηση και μια διαρκής αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Επίμονα αποτραβηγμένη στην πνευματικότητα και στο βαθύτερο νόημα μιας καθημερινότητας, όπου οι επιφανειακοί θόρυβοι μοιάζουν κυρίαρχοι.
Κώστας Καρυωτάκης, Αδέσποτο τραγούδι
Ο Γιάννης Δάλλας επισημαίνει, «ο κόσμος του Καρυωτάκη είναι κόσμος αποκλεισμού. Ο αποκλεισμός ταιριάζει πιο πολύ στην ποίησή του από την παράγωγη έννοια του αδιεξόδου. Σημασιοδοτεί την αντικειμενική αιτία που τον έφερε στην υποκειμενική κατάληξη˙ και την προσωπική του στάση από που περιέχει και άλλες στάσεις, ώσπου από εξομολόγηση φτάνει να γίνει απολογία μιας γενιάς».
Μάνος Στεφανίδης, “Ο μοιραίος Αλέξης”, Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2017
Ο Μοιραίος Αλέξης είναι ένα βιβλίο αναμέτρησης, με τα γεγονότα, τα διλήμματα και τις διαψεύσεις μιας εποχής, η οποία μας υποχρεώνει να πάρουμε θέση, «για την υπέρβαση όλων των αδιεξόδων, για το ξεπέρασμα της κρίσης και της παρακμής.»
Περικλής Κοροβέσης, “Η αδράνεια ροκανίζει το μέλλον”, εκδ. Opportuna, 2016
Ο Περικλής Κοροβέσης διαθέτει την ικανότητα να εκθέτει τα γεγονότα συνδέοντας τα με την ιστορική μνήμη. Διατυπώνει τα ερωτήματα αποφεύγοντας να δίνει οριστικές και αμετάκλητες απαντήσεις. Ξέρει ότι σε έναν τόσο άδικο κόσμο η δικαιοσύνη είναι μια έννοια ασύμβατη, για αυτό ψάχνει την αντίσταση από τους ανθρώπους που μάχονται την αδυσώπητη καθημερινότητα.
Μιχάλης Κουντούρης, “Made in Europe”, εκδ. CartoonArk, 2017
Made in Europe. Ο τίτλος στο λεύκωμα του Μιχάλη Κουντούρη συνεπής με το περιεχόμενο των σκίτσων στο εσωτερικό της έκδοσης εκτός από εύστοχος είναι και οξύς, καθώς με αυτόν τον τρόπο παρεμβαίνει σε μια επικαιρότητα που το παρόν αλλά και το μέλλον αυτού που κάποτε περιγραφόταν ως μια νέα γη της ευκαιρίας μοιάζει πλέον με φάρσα της ιστορίας, διανθισμένη με τους μώλωπες της βαρβαρότητας που επιστρέφει.
Γιατί η τέχνη είναι ο κόσμος και το σύμπαν μας, εκεί βρίσκονται όλα όσα έχουμε και όλα όσα μπορούμε να αποκτήσουμε, η κοινωνία μας, με άλλα λόγια εμείς.
Η Μνήμη
Η μνήμη είναι δείκτης μάθησης, όσο υπάρχει η ανάγκη της γνώσης, ενισχύεται η συγκράτηση των πληροφοριών. Καθώς μεγαλώνουμε και η ζωή «σκληραίνει», η απώλεια των αναμνήσεων είναι φανερή.
Ιστορικά μουσεία και καλλιτεχνικές συλλογές
Υπάρχουν αληθινοί χώροι γνώσης και καλλιέργειας πολύτιμων συναισθημάτων. Χώροι που συμβαίνει να είναι γνωστοί σε ξένους επισκέπτες και όχι στους ίδιους τους κατοίκους. Τα μουσεία και οι καλλιτεχνικές συλλογές δεν έχουν ένα ψυχρό και αυστηρό χαρακτήρα, αντίθετα φιλοξενούν διαχρονικές ανησυχίες, ευεργετικά νοήματα, την αυτογνωσία που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε.
Οι λέξεις του ΣΥΡΙΖΑ | Το λεξιλόγιο των κομμάτων, 1ο μέρος
Σε αυτό το λεκτικό παιχνίδι θα αρχίσουμε από το πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνοντας το δικό του λεξιλόγιο από την προεκλογική περίοδο του 2015 μέχρι σήμερα. Για την ίδια χρονική περίοδο θα δούμε το λόγο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, και του ΚΚΕ, τρία κόμματα που έχουν σταθερή παρουσία στην πολιτική ζωή.
No Events on The List at This Time
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Πρώτη φορά
...καλώς ή κακώς ο Βαρουφάκης, κατείχε από τις σπουδαιότερες θέσεις σε μια πολύ σημαντική περίοδο της πολιτικής ιστορίας του τόπου, η οποία ενδεχομένως να απασχολεί για πολλά χρόνια το πολιτικό σύστημα, όχι μόνο της Ελλάδας.
Η Αλίκη στη χώρα του ΣΚΑΣΕ
Το Σκάσε του Τσακνή δείχνει την απομάγευση της εξουσίας. Αλλά αν η πτώση σε μια λαγότρυπα οδηγεί σε ένα φανταστικό κόσμο, η πτώση σε μια προεδρική θέση οδηγεί απλώς σε στάση καθίσματος.
Η κουλτούρα της σιωπής
Από την άλλη πλευρά μια εκκωφαντική σιωπή από τους ανθρώπους του πνεύματος για όλα αυτά τα καθημερινά βιώματα των ανθρώπων, χωρίς να χρειάζεται η αποτύπωση καμίας έρευνας, για να γίνει αντιληπτή η αποστέρηση που βιώνουν.
Η ρητορική της απελπισίας
Η αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους επικοινωνιακά, χωρίς άμεσο σχέδιο, το μόνο που εξασφαλίζει είναι μια εικόνα απελπισίας. Όπου η γραβάτα και οι ατάκες αγνοούν επιδεικτικά τη σημασία των πολιτικών αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο.
Περήφανοι γονείς
Κι όλα κάπως έτσι ξεκινούν, όταν δανείζεις τη φωνή σου για εκείνο που τόσοι και τόσες θέλουν να πουν. Και τότε η φωνή σου πολλαπλασιάζεται για να μην χαθεί ποτέ.
Δέντρο στο σαλόνι
Τα δέντρα, όπου βρίσκονται είναι μια ευχάριστη όαση, ακόμα και αυτό το μοναδικό δίπλα από τη στάση του λεωφορείου και εκείνα στα παγκάκια της πλατείας Συντάγματος ακριβώς έξω από το μετρό.
Documenta 14 ( Eating from Athens )
[...Καταγγέλλουμε λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο η διοργάνωση εκμεταλλεύεται την ανεργία στην Ελλάδα προκειμένου να ρίξει το μισθό προς όφελος των κερδών της, αλλά και των κερδών της εταιρείας – εργολάβο που ανέλαβε να φέρει σε πέρας τις συμβάσεις εργασίας...]
Το ασανσέρ της γραφειοκρατίας
Η ευχή «καλή τύχη» ταιριάζει απόλυτα, όταν πρόκειται να καταπιαστεί κανείς με το δαιδαλώδες σύστημα κάθε μηχανισμού. Το ελάχιστο, αυτονόητο αίτημα χαρακτηρίζεται από μια έκδηλη γραφειοκρατική δυσπλασία με πολλά επιμέρους συμπτώματα, τα οποία έχουν τη μορφή της γραφειοκρατίας.
Η κοινωνία της στιγμής
Η κοινωνική πραγματικότητα ανέκαθεν επιδρούσε στον καθένα, όμως φτάνει σε σημείο να επηρεάζει την ανθρώπινη «ουσία» με τρόπο που η σύσταση δίνει ένα απάνθρωπο αποτέλεσμα.
Αναζητώντας την κοινωνία
Η κοινωνία ως σύνολο εξοβελίζεται από το πεδίο της πολιτικής καθώς η λήψη μιας απόφασης μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να λειτουργεί σε όφελος μιας μόνο κοινωνικής ομάδας έναντι του κοινωνικού συνόλου.
Newsletter από το The Cocktail Party
