- Βασίλης Μαθιουδάκης | Η ιστορία επαναλαμβάνεται σα τραγωδία | Φωτογραφία Cocktail Party 2017-05-20T05:12:54+00:00
Βασίλης Μαθιουδάκης | Η ιστορία επαναλαμβάνεται σα τραγωδία | Φωτογραφία
- Χρήστος Αλαβέρας | Εικαστικά δρώμενα + Globallization VS Global Dignity | video & ζωγραφική Cocktail Party 2017-04-10T20:01:28+00:00
Χρήστος Αλαβέρας | Εικαστικά δρώμενα + Globallization VS Global Dignity | video & ζωγραφική
- Αναστασία Δεληγιάννη | Φωτογραφία Cocktail Party 2017-03-25T12:15:37+00:00
Αναστασία Δεληγιάννη | Φωτογραφία
Eve Merriam, “How To Eat A Poem”
Don't be polite. Bite in. Pick it up with your fingers and lick the juice that may run down your chin.
Γιάννης Πατίλης, “Τίτλοι τέλους”
Τίτλος: Ἑλλάς Παραγωγή: Ἱστορία Σενάριο: Ζαμπέλιος Κοραῆς Παπαρρηγόπουλος Κορδάτος Σκηνοθεσία (πολλοί): Τρικούπης Καποδίστριας Ἒλ Βενιζέλος Παπανδρέου & υἱοί Παίζουν: Καραϊσκάκης Σολωμός Θανάσης Διάκος Ζαχαριάδης Ἂρης Καρυωτάκης Μελίνα Μπουμπουλίνα Βουγιουκλάκη
Diane Thiel, “Οικογενειακό άλμπουμ”
Μου αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες συγγενών ασπρόμαυρες, τα πρόσωπά τους απολιθωμένα. Το ήξεραν πως ήταν μια σοβαρή υπόθεση. Το αγαπημένο μου άλμπουμ είναι εκείνο το γεμάτο με ανθρώπους που δεν μπορεί κανείς μας έστω να ονομάσει.
500 γαλλικά φράγκα
Να σου πω Χρήστο; Ήθελα να ακολουθήσω το δρόμο μου, να ερωτευτώ, να γράψω μουσική, να φύγω. Καθόλου δε με ενδιέφερε το να πετύχω, δευτερεύουσες σκέψεις σε μια θέληση ακλόνητη. Το τραγούδι δεν έφθανε, ένα μελαχρινό αγόρι με φωνή καλή, έκανα φωνητική απ’ το σχολείο, στη χορωδία, στο ωδείο, σε τολμηρές συναυλίες μέσα στην αθωότητα.
Ανήμερα απών
Η Σοφία είπε πόσο τυχερός ήμουν, τουλάχιστον ζεις. Η αλήθεια είναι ότι είμαι ζωντανός, λίγο παραπάνω από το κανονικό και το συνηθισμένο. Είχα προσαρμοστεί να ανασαίνω βαριά στα δύο βήματα, σταματούσα για ένα τσιγάρο. Καθόμουν στο σπίτι, δεν έβγαινα έξω. Μικρές αποστάσεις ως το μπουκάλι, ένα τασάκι όλο βρισκόταν.
Ο Σινεμάς
Είχα πει στον Ηλία να μου γράφει, του είχα δείξει τον τρόπο να σημαδεύει τις ερωτήσεις στο χαρτί και στη μνήμη. Τα γράμματά του τα έβλεπα το βράδυ πριν κοιμηθώ, πλάνα που άλλαζαν διαρκώς. - Ο μπαμπάς σου τι δουλειά κάνει; - Είναι σινεμάς.
Θανάσης Τζούλης, ενσυνείδητη συναρμολόγηση
Ο Θανάσης Τζούλης ερευνώντας το ασυνείδητο, βασανίζεται διαρκώς από τις αμφιβολίες, γνωρίζει όμως πως ο ποιητής χρειάζεται να έχει συνείδηση της εποχής του. «Νομίζω πως η ποίηση δε θα το βάλει κάτω, δεν έχουμε άλλα υδραγωγεία για την ξηρασία και την ανέχεια».
Μελισσάνθη, όλα μένουν να ειπωθούν απ’ την αρχή
Η Μελισσάνθη, από τις πρώτες συλλογές, ξεχώρισε για την εκφραστικότητα και την υπαρξιακή αγωνία στο έργο της. Η ζωή και η τέχνη της ήταν μια γνήσια λυρική εξομολόγηση και μια διαρκής αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Επίμονα αποτραβηγμένη στην πνευματικότητα και στο βαθύτερο νόημα μιας καθημερινότητας, όπου οι επιφανειακοί θόρυβοι μοιάζουν κυρίαρχοι.
Κώστας Καρυωτάκης, Αδέσποτο τραγούδι
Ο Γιάννης Δάλλας επισημαίνει, «ο κόσμος του Καρυωτάκη είναι κόσμος αποκλεισμού. Ο αποκλεισμός ταιριάζει πιο πολύ στην ποίησή του από την παράγωγη έννοια του αδιεξόδου. Σημασιοδοτεί την αντικειμενική αιτία που τον έφερε στην υποκειμενική κατάληξη˙ και την προσωπική του στάση από που περιέχει και άλλες στάσεις, ώσπου από εξομολόγηση φτάνει να γίνει απολογία μιας γενιάς».
Περικλής Κοροβέσης, “Η αδράνεια ροκανίζει το μέλλον”, εκδ. Opportuna, 2016
Ο Περικλής Κοροβέσης διαθέτει την ικανότητα να εκθέτει τα γεγονότα συνδέοντας τα με την ιστορική μνήμη. Διατυπώνει τα ερωτήματα αποφεύγοντας να δίνει οριστικές και αμετάκλητες απαντήσεις. Ξέρει ότι σε έναν τόσο άδικο κόσμο η δικαιοσύνη είναι μια έννοια ασύμβατη, για αυτό ψάχνει την αντίσταση από τους ανθρώπους που μάχονται την αδυσώπητη καθημερινότητα.
Μιχάλης Κουντούρης, “Made in Europe”, εκδ. CartoonArk, 2017
Made in Europe. Ο τίτλος στο λεύκωμα του Μιχάλη Κουντούρη συνεπής με το περιεχόμενο των σκίτσων στο εσωτερικό της έκδοσης εκτός από εύστοχος είναι και οξύς, καθώς με αυτόν τον τρόπο παρεμβαίνει σε μια επικαιρότητα που το παρόν αλλά και το μέλλον αυτού που κάποτε περιγραφόταν ως μια νέα γη της ευκαιρίας μοιάζει πλέον με φάρσα της ιστορίας, διανθισμένη με τους μώλωπες της βαρβαρότητας που επιστρέφει.
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, “Το πέρασμα”, εκδ. Μεταίχμιο 2016
Το Πέρασμα βασίζεται σε ένα ναυάγιο που συμβαίνει σε κάποιο μικρό νησί. Η ιστορία και τα πρόσωπα, όπως σημειώνεται, αποτελούν προϊόν μυθοπλασίας και το βιβλίο συνιστά ένα μυθιστόρημα. Όμως τις καταστάσεις που περιγράφονται μπορούμε να τις δούμε, στη Μόρια, στη Χίο, στη Μαλακάσα και αλλού.
Γιατί η τέχνη είναι ο κόσμος και το σύμπαν μας, εκεί βρίσκονται όλα όσα έχουμε και όλα όσα μπορούμε να αποκτήσουμε, η κοινωνία μας, με άλλα λόγια εμείς.
Η Μνήμη
Η μνήμη είναι δείκτης μάθησης, όσο υπάρχει η ανάγκη της γνώσης, ενισχύεται η συγκράτηση των πληροφοριών. Καθώς μεγαλώνουμε και η ζωή «σκληραίνει», η απώλεια των αναμνήσεων είναι φανερή.
Ιστορικά μουσεία και καλλιτεχνικές συλλογές
Υπάρχουν αληθινοί χώροι γνώσης και καλλιέργειας πολύτιμων συναισθημάτων. Χώροι που συμβαίνει να είναι γνωστοί σε ξένους επισκέπτες και όχι στους ίδιους τους κατοίκους. Τα μουσεία και οι καλλιτεχνικές συλλογές δεν έχουν ένα ψυχρό και αυστηρό χαρακτήρα, αντίθετα φιλοξενούν διαχρονικές ανησυχίες, ευεργετικά νοήματα, την αυτογνωσία που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε.
Οι λέξεις του ΣΥΡΙΖΑ | Το λεξιλόγιο των κομμάτων, 1ο μέρος
Σε αυτό το λεκτικό παιχνίδι θα αρχίσουμε από το πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνοντας το δικό του λεξιλόγιο από την προεκλογική περίοδο του 2015 μέχρι σήμερα. Για την ίδια χρονική περίοδο θα δούμε το λόγο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, και του ΚΚΕ, τρία κόμματα που έχουν σταθερή παρουσία στην πολιτική ζωή.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Πόσο έχει ένα MEGA;
Βεβαίως, ο κάθε θεατής έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει το λόγο του μέσου. Μόνο που η δυνατότητα αυτή μηδενίζεται από την τεράστια υπεροχή του μέσου. Ένας λόγος αυθεντίας, ο οποίος εμφανίζει αποκλειστικά τις αξιολογήσεις και τους χρωματισμούς, πάντα κατά βούληση, καλύπτοντας, σχεδόν εξαφανίζοντας, τα ίδια τα γεγονότα.
Σα βγεις στον πηγαιμό
«Αρκεί να πιστέψουμε ότι υπάρχει Ιθάκη και θα φτάσουμε σύντομα», είπε χαμογελαστός πριν λίγες μέρες ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην Κέρκυρα. Αγνόησε επιδεικτικά το στίχο του Κ.Π Καβάφη, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
Η ρητορική της απελπισίας
Η αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους επικοινωνιακά, χωρίς άμεσο σχέδιο, το μόνο που εξασφαλίζει είναι μια εικόνα απελπισίας. Όπου η γραβάτα και οι ατάκες αγνοούν επιδεικτικά τη σημασία των πολιτικών αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο.
Σαν φάρσα
Η πλειοψηφία της κοινωνίας παρακολουθεί αμέτοχη, ψηφίζοντας τον κανένα, εγκλωβισμένη σε έναν άκρατο συναισθηματισμό που μπορεί να πάρει τη μορφή του φανατισμού. Είναι έτοιμη και πάλι να πουλήσει ασύνετα την ψήφο της σε όποιον κερδίσει τη μάχη των εντυπώσεων.
Περήφανοι γονείς
Κι όλα κάπως έτσι ξεκινούν, όταν δανείζεις τη φωνή σου για εκείνο που τόσοι και τόσες θέλουν να πουν. Και τότε η φωνή σου πολλαπλασιάζεται για να μην χαθεί ποτέ.
Δέντρο στο σαλόνι
Τα δέντρα, όπου βρίσκονται είναι μια ευχάριστη όαση, ακόμα και αυτό το μοναδικό δίπλα από τη στάση του λεωφορείου και εκείνα στα παγκάκια της πλατείας Συντάγματος ακριβώς έξω από το μετρό.
Documenta 14 ( Eating from Athens )
[...Καταγγέλλουμε λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο η διοργάνωση εκμεταλλεύεται την ανεργία στην Ελλάδα προκειμένου να ρίξει το μισθό προς όφελος των κερδών της, αλλά και των κερδών της εταιρείας – εργολάβο που ανέλαβε να φέρει σε πέρας τις συμβάσεις εργασίας...]
Το ασανσέρ της γραφειοκρατίας
Η ευχή «καλή τύχη» ταιριάζει απόλυτα, όταν πρόκειται να καταπιαστεί κανείς με το δαιδαλώδες σύστημα κάθε μηχανισμού. Το ελάχιστο, αυτονόητο αίτημα χαρακτηρίζεται από μια έκδηλη γραφειοκρατική δυσπλασία με πολλά επιμέρους συμπτώματα, τα οποία έχουν τη μορφή της γραφειοκρατίας.
Η κοινωνία της στιγμής
Η κοινωνική πραγματικότητα ανέκαθεν επιδρούσε στον καθένα, όμως φτάνει σε σημείο να επηρεάζει την ανθρώπινη «ουσία» με τρόπο που η σύσταση δίνει ένα απάνθρωπο αποτέλεσμα.
Αναζητώντας την κοινωνία
Η κοινωνία ως σύνολο εξοβελίζεται από το πεδίο της πολιτικής καθώς η λήψη μιας απόφασης μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να λειτουργεί σε όφελος μιας μόνο κοινωνικής ομάδας έναντι του κοινωνικού συνόλου.
